Παιδική αγάπη - τίποτα σοβαρό ή σημαντικό στάδιο στην ανάπτυξη;
Ναι, πόσες φορές έχω ακούσει αυτή τη φράση - "Όλοι έχουν παιδιά σαν παιδιά, και μου ... τόσο και τόσο ..." Ακολουθεί η απαρίθμηση των καταγγελιών και των ισχυρισμών εναντίον του μικρού τυράννου, ο οποίος με τη θέλησή του βασάνισε ολόκληρη την οικογένεια.
Όλοι αγαπούν τα υπάκουα παιδιά. Λένε "όχι" - δεν το κάνουν. Έχει δείξει πώς να - εκτελέσει. Μην προκαλέσετε ταλαιπωρία, πάντα καθαρά και χαμογελαστά. Η ευγένεια και η επιθυμία για βοήθεια γεννήθηκαν μπροστά τους. Μην αγγίζετε τους γονείς σε στιγμές κόπωσης και ερεθισμού. Τους αρέσει να μαθαίνουν, να ζωγραφίζουν σε λάδια, να αρθρώνουν όλα τα γράμματα και να αφαιρούν τα παιχνίδια χωρίς υπενθυμίσεις. Και όμως, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει ... Αλλά υπάρχουν πραγματικά. Με τα "μαγεία" του, την επιμονή, την απροθυμία να υπακούσει, την περιέργεια, την ενέργεια, τη συστολή και ένα εκπληκτικό χαρακτηριστικό του να είσαι ο εαυτός σου.
Το πιο λυπηρό είναι ότι γνωρίζουμε πώς να "χρειαζόμαστε", αλλά το παιδί δεν έχει ακόμα. Εδώ τον «εκπαιδεύουμε», διδάσκουμε, επιπλέουμε, ξανακάνω ... Για να ταιριάζει.
Και πώς χωρίς ιστορίες για το πώς τα άλλα παιδιά μαθαίνουν ενεργά το αλφάβητο και δίνουν τις μηχανές μας. Καθώς όλη η γιορτή ήταν χαλασμένη από ένα ψίχουλο, επειδή όλα τα παιδιά έπαιζαν ήσυχα, και μόνος έσπευσε γύρω από το σπίτι και έσπασε το σετ τσαγιού. Όπως και τα άλλα παιδιά, τραγουδούσαν αρμονικά στη χορωδία, ενώ η δική μας αποσπούν την προσοχή, γκρινιάζουν, μπερδεύουν τα τραγούδια και "αποθαρρύνουν" όλη την οικογένεια. Πώς ........ Άλλα παιδιά συμπεριφέρθηκαν καλύτερα από τα δικά μου, πράγμα που με έκανε εξοργισμένο / απογοητευμένο / δυσφημισμένο / λυπημένο / κτλ.
Αγαπητοί γονείς, το μωρό σας είναι φυσιολογικό! Και αν η συμπεριφορά του είναι διαφορετική από τη συμπεριφορά των άλλων, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κακός. Έχει κάτι μοναδικό, άγνωστο.
Θυμάμαι να διαβάζω μια ιστορία για ένα κορίτσι που δεν καθόταν ακόμα (σήμερα θα την αποκαλούσαν υπερκινητικό), δεν μελετούσε καλά στο σχολείο, δεν άκουγε τι της είπαν, τραγουδούσε κάτι από την ανάσα της και ήταν συνεχώς σε κίνηση. Αφού εξετάστηκε από ψυχολόγο, έστειλε ... σε σχολή μπαλέτου. Και έγινε μια μεγάλη μπαλαρίνα!
Αυτό το παράδειγμα με εμπνέει! Φυσικά φυσικά! Από τους Σοβιετικούς χρόνους, έχουμε εξοικειωθεί με την ισοπέδωση. Για να είναι, όπως όλοι οι άλλοι, να μην ξεχωρίζεις, να μην αποσπάσεις την προσοχή, να μην κάνεις ξαφνικές κινήσεις. Χώρα που κυβερνάται και υφίσταται. Και "έφερε" τους ανθρώπους σκληρά. Επίπληξη, γενική αποδοκιμασία, πλάκα ντροπής, φυλακή ... Κάποιος πρέπει να έχει αξιοσημείωτο θάρρος να παραμείνει ο ίδιος.
Αλλά πίσω στα παιδιά. Είναι δύσκολο να δεχτούμε, αλλά δεν υπάρχουν κακά ή δύσκολα παιδιά. Αυτή είναι μια εξωτερική αξιολόγηση. Το παιδί δέχεται τον εαυτό του από οποιονδήποτε.
Δυστυχώς, οι ίδιοι οι γονείς "δίνουν" ασυνείδητα στα παιδιά τη στάση απέναντι στον κόσμο, στον εαυτό τους, σε αυτό που έχουν. Και μπορεί να αντισταθεί. Και εκφράστε όσο μπορείτε.
Ακόμα και οι ενήλικες δεν μπορούν πάντοτε να δέχονται επαρκώς πληροφορίες σχετικά με κάτι.
Κάποιος πέφτει σε σκασμό όταν δεν μπορεί να δεχτεί πληροφορίες που είναι τρομακτικές για τον εαυτό του. Κάποιος κρύβεται, κάποιος τρέχει μακριά, κάποιος φωνάζει σε όλους μέχρι να βγει ο πόνος. Δεν είναι πάντοτε δυνατό να «διαβάζεται» στο πρόσωπο ενός παιδιού τι γνώση δεν μπορεί να δεχτεί, μερικές φορές μόνο ένας ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει εδώ.
- Συγκρίνετε το μωρό με τους άλλους , με ένα περιθώριο προς λάθος κατεύθυνση. Θυμηθείτε την παιδική σας ηλικία. Υπήρχαν λίγοι άνθρωποι που αγαπούσαν τους καλύτερους, ειδικά αν "ήταν απαραίτητο" να είναι ίσοι με αυτούς. Συγκρίνετε το παιδί με τον εαυτό σας. Ως "αναπτυγμένος", έγινε πιο έξυπνος και πιο υπέροχος.
- Καλέστε το παιδί. Μόνο πράξεις και συμπεριφορές μπορεί να είναι κακές (βλ. Άρθρο - Ένοχος και ντροπή. Χρειάζεται να εμβολιάσω το παιδί; ), όχι παιδί. Επιπλέον, ονομάζοντάς τον ακατάστατα επιθέματα, μην ξεχνάτε ότι γυρίζετε επίσης στον εαυτό σας (Θυμηθείτε το ανέκδοτο - "Υιός, είσαι χοίρος, ξέρετε ποιος είναι ο χοίρος;" - Ξέρω, αυτός είναι ο γιος ενός χοίρου ").
- Μιλήστε άσχημα για άλλα μέλη της οικογένειας. Μπορείτε να μισείτε τη πεθερά σου, αλλά γι 'αυτόν είναι μια αγαπημένη γιαγιά που είναι ευχαριστημένη μαζί του και βρώμικη και σκασμένη. Αφήστε να μιλήσετε για τις περιπέτειές σας με τους φίλους της. Αντιμετωπίστε τα συναισθήματα του παιδιού σας με σεβασμό.
- Ενόχλησε, θυμωμένος, κλάμα, δείχνοντας το παιδί να φέρει το πραγματικό του μαρτύριο. Καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο. Ειδικά αν οι ιδέες μας για το ιδανικό παιδί είναι αντίθετες με τις υπάρχουσες. Αλλά αυτή είναι η ομορφιά. Το μωρό δεν χρειάζεται να είναι ο τρόπος που θέλουμε. Αλλά πρέπει να το πάρουμε για αυτό που είναι. Ίσως γι 'αυτό εμείς οι ίδιοι πρέπει να περάσουμε αρκετές συνεδρίες με έναν ψυχολόγο, αλλά αξίζει τον κόπο (Ναι, εμείς, οι αλλαγές του παιδιού αρχίζουν με την αλλαγή των γονέων).
Να δοξάζετε τα παιδιά πιο συχνά. Μετά από όλα, τους γεννήσαμε για να δώσουμε ευτυχία! Ακόμη κι αν «έχει κάνει» 500 αδιανόητες πράξεις, αλλά έχει κάνει ένα ευγενές - να το φωνάξει με μεγάλο περιθώριο. Και προσπαθήστε να δείτε τις διαφορές του από τα άλλα παιδιά, όπως τη μοναδικότητα. Και αναπτύξτε αυτές τις ικανότητες στα ταλέντα. Απευθείας σε μια ειρηνική πορεία! Και να είστε βέβαιοι - Όλα τα παιδιά είναι σαν τα παιδιά, και η δική σας είναι η καλύτερη !
Παρατηρείτε τα χαρακτηριστικά του μωρού; Είστε σε θέση να παραμείνετε ήρεμοι και κατανοητοί στις στιγμές που το μωρό δεν συμπεριφέρεται όπως όλοι οι άλλοι;
